sala 666

okej, więc ralphowi zapewne zrobili płukanie żołądka i teraz mariette właściwie czekała na korytarzu, aż lekarz ją wezwie. wcześniej skłamała, że jego jego żoną, inaczej chyba nie dostałaby żadnych informacji na jego temat, w końcu wprowadzono ją do sali i usadowiła swój tyłek na plastikowym krzesełku, które przysunęła do łóżka ralpha, biorąc jego dłoń w swoje dwie i całując go w opuszki palców. płakała i choć bardzo chciała przestać, to nie potrafiła; był zbyt blady i ją przerażała ilość kabli, do których go podłączono.

-zapytali mnie czy chciałem popełnić samobójstwo - powiedział, uśmiechając się mimo wszystko nieznacznie, żeby jakoś podnieść mariette na duchu. to znaczy tym uśmiechem, nie tym co powiedział, rzecz jasna - czuję się jak gówno - dodał po chwili w ramach egzystencjalnych przemyśleń

roześmiała się, jednocześnie szlochając, bo wciąż jeszcze nie mogła przestać się trząść, mała panikara, po czym bez zastanowienia weszła do niego na łóżko i przytuliła się do jego ramienia, cały czas nie puszczając ralphowej ręki.
- przestraszyłeś mnie - powiedziała, po czym szczelnie przykryła go kołdrą i objęła za szyję, przymykając oczy. - cholera, ralph, ja też czuję się jak gówno, skoro ty czujesz się jak gówno - wyznała, nieco stłumionym i piskliwym głosikiem.

-bez sensu, mariette. naprawdę. wystarczy, że ja będę się tak czuł, ty nie musisz - odpowiedział i pogłaskał ją po główce, przesuwając się trochę na łóżku - dowiedziałem się,że mam uczulenie na te proszki przeciwbólowe. dobrze wiedzieć - pewnie mówił cichym i słabym głosem, który go irytował, bo odnosił wrażenie, że to nie on rozmawia z mariette, a ktoś inny, a on tylko się temu przysłuchuje.

- no racja - powiedziała i uspokoiła się, teraz tylko wtuliła twarz w jego włosy i smyrała go leciutko po policzku, oddychając głęboko i już normalnie, bo nawet jeśli jego głos dobiegał do niej jak zza światów, to i tak w pewien sposób wyczuwała, że ralph kontrolował sytuację razem z tym swoim dumnym animuszem, który w tym momencie się przydawał. - o jezu, nienawidzę szpitali - oświadczyła. - kiedy będziesz mógł wyjść? mogę się tobą przecież zaopiekować lepiej niż pielęgniarki - nie chciała, żeby go obmacywały xd.

powiedział, że jutro i umarł, bo teraz samer zeit ;p