biuro

więc pewnie mariette właśnie składała zeznania na temat tego, co zaszło, mnąc nerwowo w palcach swoją jasną, troche burdną od krwi, bo pociekło jej z rozciętej wargi i nie miała się w co wytrzeć, a poza tym czuła się okropnie, bo przecież skasowała mu całe auto. policjant mierzył ją dość łagodnym spojrzeniem, ale i tak wyszło na to, że to była jej wina, z czym nawet się nie spierała.

ralph póki co przerażony, że mariette coś się stało wpadł do pomieszczenia, omiatając je raczej nieograniętym wzrokiem, aczkolwiek nie robił zeza...
-mariette.. mariette? - wymamrotał, zamykając ją w swoich objęciach, kiedy obmacawszy ją (niestety niezbyt intymnie, ani seksownie) zamknął jej wątłe ciało w swoim męskim uścisku, opierając brodę na czubku jej głowy - cholera, przestraszyłaś mnie.

- nic mi nie jest - mruknęła, mając nadzieję, że ralpowi na przykład nie przyjdzie do głowy ją calować z racji na to, że pewnie przeżyłaby katusze ze swoimi biednymi ustami, które póki co ją bolały i ciągle czuła na nich metaliczny posmak krwi. - naprawdę, ralph, nic mi nie jest - pokręciła głową, stojąc w jego objęciach i czując się przy tym wyjątkowo bezpiecznie, przez cały wieczór chodziła cała przerażona i zastanawiała się, co ma zrobić i marzyła, żeby wreszcie pójść do łóżka, a tu okazało się, że wystarczyła po prostu jego obecność, by zrobiło jej sie znacznie lepiej. - ale twoje auto, mhm, z nim gorzej.